Formacja

Formacja jest zbudowana z wielu elementów, które uczymy się praktykować w codziennym życiu. Jest to zestaw metod znanych w Kościele od wieków. Droga odkrywania i uczenia się tych elementów powinna trwać całe życie. Nie chodzi bowiem o to aby dojść do doskonałości w ich “wypełnianiu”, lecz by były nam pomocą w drodze do coraz głębszego poznawania Boga. Są one jedynie narzędziem formacji, a nie celem.

Elementy formacji:

• praca z konferencją

Praca z konferencją pomaga zrozumieć Słowo Boże i realizować je w konkretnych aspektach życia. Czytanie i zagłębianie się w konferencję na każdy miesiąc, będącą częścią jednego tematu na dany rok, jest mobilizacją do zmian i konkretnym zaproszeniem do osobistej relacji z Panem Bogiem. Konferencja jest wskazówką, objaśnieniem, pocieszeniem na drogach wiary. Stawia w prawdzie.

• modlitwa 

Bez modlitwy najlepsze programy formacyjne nie mają żadnego sensu. Znajdowanie czasu na bycie tylko z Bogiem jest jak codzienny posiłek, dzięki któremu mamy energię do zmagań ze światem.

Modlimy się indywidualnie, w rodzinach oraz grupach dzielenia. Na szczególnie spragnionych czeka Diakonia Modlitwy, czyli specjalna grupa wewnątrz Wspólnoty.

• życie sakramentalne 

Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Przynoszą one owoc w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją (KKK 1131).

Staramy się żyć sakramentami, coraz bardziej ich doświadczać, rozumieć i widzieć ich działanie w codzienności. Pomocą jest tutaj praktyka codziennego rachunku sumienia, który nie ma być samooskarżaniem się, lecz przyglądaniem się sobie z Bożej perspektywy, a także rozwijanie osobistej relacji z Bogiem.

• czytanie Słowa Bożego

Czytanie Słowa Bożego jest podstawowym narzędziem poznawania Chrystusa. Ten element wymaga odnalezienia w swoim życiu miejsca na czytanie Biblii. Poprzez czytanie tworzymy przestrzeń, w której sam Jezus przez swojego Ducha wyjaśnia nam Pisma i nasze życie. Systematyczność czytania i czas muszą być dopasowane do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego. Także metoda jest dowolna, choć staramy się czerpać z lectio divina.

• pustynia

Pustynia jest to taki czas i miejsce, w którym pozwala się, w ciszy, na działanie samego Boga. Łatwiej wtedy odpowiedzieć sobie w szczerości i uczciwości przed samym sobą na pytania: Jak żyję? Czy dzisiaj odpowiada mi to, co robię? Za czym tęsknię? Do czego dążę? Co chcę osiągnąć? Znając odpowiedzi, można poczynić pewne kroki w swoim życiu. Pustynia jest więc szansą wejścia w relację z Bogiem, oczyszczenia codzienności z tego, co nie pozwala nam się rozwijać, być szczęśliwym i żyć w pełni.

• grupa dzielenia

Kolejne kroki na drodze duchowego rozwoju, niczym w górskiej wędrówce, łatwiej stawiać, gdy jest się w grupie. Zadaniem grupy dzielenia jest wzajemne wspieranie się poprzez opowiadanie o swoim doświadczeniu Boga, o odkryciach duchowych oraz o tym, co mi pomaga budować relację z Jezusem. Grupa liczy około 8-10 osób i spotyka się regularnie co 2 tygodnie.

• asceza

Asceza oznacza ćwiczenia duchowe, które polegają na rezygnacji z siebie, swoich pragnień, myśli, przyzwyczajeń, upodobań i oddawaniu swoich spraw Bogu.

• udział w życiu Kościoła

Kościół jest wspólnotą wszystkich wierzących. Każdy z nas stanowi jego bezcenną część i może ubogacić go sobą. Dlatego każdy na swój sposób powinien troszczyć się o Kościół i starać uczestniczyć w jego życiu.

• skrutinium

Skrutinium (z łac. scrutor – badam, doświadczam, próbuję) to w tradycji Kościoła patrzenie w prawdzie i podsumowanie jakiegoś etapu w ramach katechumenatu. W naszej Wspólnocie odkryliśmy potrzebę corocznego podsumowania rozwoju wiary i w kontekście uczestnictwa we Wspólnocie: jak Bóg prowadzi mnie do zbawienia? Na ile dokonało się we mnie nawrócenie? W praktyce jest to coroczne (zazwyczaj na początku roku formacyjnego) spotkanie indywidualne z animatorem, poprzedzone osobistym przygotowaniem.